Zo langzamerhand raken onze bermen weer gestoffeerd met het witte Fluitenkruid. Hij komt overal voor en is elk jaar weer een schitterende verschijning. Gelukkig laten de bermbeheerders de plant veel langer staan. Alleen op hoeken en uitritten wordt hij weggemaaid. De hele berm maaien gebeurde vroeger veel vroeger en weg was de wit omzoomde weg. Jac. P. Thijsse noemde het Hollands Kant omdat de bloempjes zo fijn gebouwd zijn. Ik zag vanmiddag iemand Fluitenkruid plukken; mag best, maar morgen is er weinig van over. Daar kan de soort blijkbaar niet tegen. Het mooiste zijn ze in de berm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten